“I felt you. You where a pea. Then a lemon. Then an eggplant. I followed advice. I read twelve books. I quit caffeine.

Could you tell I was scared? I talked to you. I sang to you… I wasn’t ready.

But then you where there. Ten toes. Nine pounds. Love. Big fat love.

I held you. I fed you. I realized that I would spend my life doing things to make you happy – and that would make me happy.

And then there are the times I want to give up. You’ve made me rethink my sanity. You’ve made me want to fall at my mothers feet and tell her that I get it. But then you smile and you say my name – and you grab my hand with those little fingers.

We’re growing together. We are seeing the world like it’s new. I will open my heart and love will rain down all over you. You’ll giggle and I’ll do it all over again. And we will walk hand in hand. Until you let go. I made you, but you made me a mother.”

– Unknown

Alle foto’s die je van je kinderen maakt zijn dierbaar. Je kindje verandert zo ontzettend snel. En zeker in het eerste jaar is het onvoorstelbaar hoe rap je kind zich ontwikkeld en verandert.

Toen Nino net geboren was kreeg ik heel vaak het advies: “Geniet er maar van, hij is zo groot!”. Nou, dat valt wel mee hoor, dacht ik toen. Hij is net geboren, kijk nou hoe klein hij is. Die loopt echt niet zomaar weg.

 

Boy, I was wrong.

Voor ik het in de gaten had bliezen we zijn eerste kaarsje uit op z’n verjaardag.

Waar was mijn kleine baby gebleven? Binnen een jaar was hij veranderd van een klein hulpeloos babytje in een vrolijk jongetje dat op dat moment door de kamer rende met zijn vriendjes, vrolijk zijn handjes in de lucht gooide toen het bezoek hieperdepiep hoeraaa voor hem zong en zelf zijn cadeautjes uit wilde pakken.

Heb je een baby? Bij deze is mijn advies aan jou dus ook: geniet er maar van 😉

En maak zo veel mogelijk foto’s het eerste jaar. En dan niet alleen van alle ‘belangrijke’ dingen. Alle normale dingen zijn juist heel mooi om vast te leggen. Je baby mag best een keertje huilend op de foto staan, of met z’n gezichtje onder de smurrie na het eten. Deze foto’s geven juist mooi weer hoe het écht was.

Om het je makkelijk te maken heb ik een lijst vaar je gemaakt met 50 babyfoto’s die alle ouders het eerste jaar zouden moeten maken.

Echt doen hoor!

 

We houden er allemaal van om foto’s terug te kijken die onze ouders vroeger van ons gemaakt hebben, toch? Vooral toen Nino net geboren was vond ik het heel leuk om kinderfoto’s van mijzelf te vergelijken met de foto’s die ik maakte van hem.

Iedereen leeft zijn leven en is druk met van alles en nog wat. Dagen worden weken en maanden veranderen in jaren. Ik schrik er soms van hoe snel de tijd vervliegt. Voor mijn gevoel is Nino pas enkele maanden geleden geboren. Maar in werkelijkheid is het ondertussen een vrolijke peuter van bijna drie en heeft hij er al een baby broertje bij.

Als er echt belangrijke dingen gebeuren maken we daar wel foto’s van. De zogenaamde milestones worden netjes vastgelegd. Zoals de newborn periode, verjaardagen en de eerste schooldag.

Ondertussen vergeten we de dagelijkse dingen te fotograferen, terwijl dit nou juist de allermooiste plaatjes op kan leveren.

Af en toe betrap ik mezelf erop dat ik te veel opzoek ga naar iets om vast te kunnen leggen in het dagelijkse leven met mijn kinderen. Dan maak ik de fout om te denken dat we niks bijzonders doen. Maar dat doen we wel. Juíst alle kleine normale dingen zijn zo ontzettend mooi!

Deze dagelijkse dingen fotografeer ik graag:

De manier waarop Nino samen met Luna door de kamer rent als hij ergens enthousiast over is. Mijn kleine baby Dexie (hebben jullie ook van die bijnaampjes voor je kinderen?) die lekker bij me ligt te knuffelen of moet huilen. Nino die alles altijd het liefst harder, hoger en wilder heeft en me dan hikkend van het lachen aankijkt. Al deze dingen maken mijn kinderen bijzonder. En de momenten daardoor ook!

Daarom wil ik deze dingen zo graag vastleggen. En ik daag jou bij deze uit om dat ook eens wat vaker te doen. Kijk naar je kinderen. Waarom houd je zo veel van ze? Wat maakt ze zo bijzonder. En probeer dát eens vast te leggen.

Dit kunnen hele gewone dingen zijn die je iedere dag opnieuw met je kinderen doet, zoals eten koken, een boekje lezen, badderen, enz. Ik weet zeker dat als je deze foto’s over een paar jaar terugziet, ze minstens zo waardevol voor je zullen zijn als die ene foto waarop je zoontje twee kaarsjes uitblaast.

Nino is dol op buitenspelen. Dus ik maak detailfoto’s van zijn vieze handjes als hij een blaadje vasthoudt dat hij net gevonden heeft en leg de verwonderde blik in zijn ogen vast als er een klein beestje tussen de takjes vandaan kruipt.

Probeer de ervaring van het moment te vangen in je foto’s en ik weet zeker dat je ze voor de rest van je leven zult koesteren.

Zo zorg ik ervoor dat ik de dagelijkse momenten met mijn kinderen op een mooie manier vastleg:

Ik zorg er altijd voor dat er een camera in mijn buurt is. Maakt niet uit of het een professionele fotocamera of mijn mobiele telefoon is. Op die manier hoef ik nooit een moment te missen.

Als je onderstaande punten in je achterhoofd houdt tijdens het fotograferen, weet ik zeker dat je de allermooiste lifestyle foto’s van je kinderen ooit maakt!

• Zorg dat jij je op dezelfde hoogte als je kinderen bevindt. Zak dus vaak door je knieën of ga op de grond liggen bij het maken van de foto’s.
• Zet een stapje naar achteren om een aantal overzichtsfoto’s te maken en kom vervolgens dichterbij voor close up shots.
• Details zoals handen en ogen doen het altijd goed.
• Blijf niet constant op dezelfde plek staan, maar beweeg je door de ruimte en om je kinderen heen. Tijdens het fotograferen kom je er vanzelf achter welke hoek het beste werkt en wanneer het licht het allermooist is.
• Experimenteer met je uitsnede. Niet alles hoeft altijd netjes in beeld. Zeker niet als je een verhaal vertelt met een serie foto’s. Laat een (deel van) het hoofd gerust een keer buiten het kader vallen.

 

Wees nooit bang om foto’s te maken, ook al denk je dat het niet het juiste moment of de beste situatie is. Alles wat je met je kinderen doet is de moeite waard om te onthouden en dus te fotograferen. Als je kinderen vastlegt terwijl ze doen wat ze leuk vinden kan je een prachtig verhaal vertellen met je fotoreportage. Op die manier wordt het alledaagse letterlijk een moment om nooit te vergeten.

Van welk ‘gewoon’ moment ga jij een prachtige fotoserie maken? Gebruik de #oprettypicture om je allermooiste foto’s te delen. Ik ben heel benieuwd!

Mei loopt op z’n eind. En wat hebben we een mooie maand gehad! Allereerst het weer. Heerlijk al die warme dagen en dan is het nog niet eens officieel zomer. Van mij mag het de komende maanden zo blijven hoor, wij genieten volop van het zonnetje!

Behalve de maand mei loopt ook mijn verlof op z’n eind. Ik had me voorgenomen om deze keer ongelofelijk te genieten van de eerste weken met een nieuwe baby. Niet dat ik dat met Nino niet heb gedaan, maar een tweede is toch anders. Voornemen en daadwerkelijk doen is natuurlijk wel een verschil, maar wát heb ik genoten van mijn kleine baby. En nog steeds natuurlijk 😉

Ik vind een eerste en een tweede baby echt een wereld van verschil. Ik merk dat ik veel relaxter ben. Bij de eerste heb je geen idee wat je te wachten staat en wat er allemaal op je af gaat komen. Voor mijn gevoel overviel die hele beginperiode me toen een beetje. Alles is nieuw. Iedere dag weer nieuwe eerste keren. Allemaal hartstikke mooi natuurlijk, maar ik werd er ook best wel onzeker van.

Nu Dex geboren is, merk ik dat ik veel minder last heb van die onzekerheden. We hebben het allemaal al een keer eerder gedaan dus kunnen we het een tweede keer ook. Huilt hij? Dan heeft ‘ie vast honger. Of slaap. Of een schone luier nodig. Huilde Nino dan kon ik zelf ook wel mee huilen toen de kraamhulp vertrokken was omdat ik geen idee had wat dat kleine jongetje me duidelijk probeerde te maken met zijn gejammer.

Ik heb de afgelopen weken dus volop genoten van onze twee jongetjes en verder niet zo heel veel gedaan. Maar dat gaat komende maand veranderen want ik ga weer aan het werk!

 

Mijn plannen voor juni

Oooooh Baby! Om nog even bij mijn baby te blijven: uiteraard ben ik niet van plan minder van hem (en zijn grote broer!) te genieten de komende maand ook al ga ik het ‘gewone’ leven weer oppakken. Dex krijgt nog borstvoeding en dat gaat heel erg goed. We genieten allebei heel erg van die momentjes samen een paar keer per dag. Dit wil ik de komende maand heel graag door blijven zetten.

Simplify. Dit is wel een van de kernwoorden voor komende maand. Ik merk dat ik heel veel behoefte heb aan eenvoud, rust, ruimte. Ik wil het huis netter en geordender hebben. Overbodige spullen en prullen de deur uit. Ik ben er heel erg van overtuigd dat je omgeving ontzettend veel invloed heeft op je gemoedstoestand. Natuurlijk zijn spullen ook niet alles, maar ik denk écht dat je gelukkiger bent als je minder, maar prachtige spullen en een opgeruimd huis hebt. Dat is dan ook meteen de reden dat ik mijn servieskast eindelijk eens op ga ruimen. Al jaren ben ik niet zo blij meer met mijn Pip servies, dat ik kocht toen ik nog op de middelbare school zat. Toen vond ik het prachtig, nu niet meer. Tijd voor iets nieuws dus! Ik vind een rauw, rustiek servies zoals op het mood board heel erg mooi!

Bovenstaande geldt ook voor mijn garderobe. Er hangt heel veel kleding in die ik al jaren niet gedragen heb. Een deel past na het krijgen van twee kinderen ook niet goed meer. Weg er mee dus.

Sure, yeah, ok. Klinkt een beetje onverschillig. Is het misschien ook wel. Dit is iets waar ik veel over nadenk de laatste weken. Ik heb heel veel plannen in mijn hoofd en ben daar zelf ontzettend enthousiast over. Mijn omgeving  niet altijd. Het is lastig als mensen die dicht bij je staan en van je houden een ander idee hebben van wat je met je leven ‘hoort’ te doen dan de plannen die je zelf hebt. En daardoor bleef het de afgelopen maanden ook grotendeels bij plannen. Hier wil ik de komende maand verandering in brengen. En wat HOORT nou eigenlijk?  De enige die weet wat ik met mijn leven ‘hoor’ te doen ben ik natuurlijk zelf. Dus: sure, yeah, ok. Hartelijk bedankt voor alle goedbedoelde adviezen. Maar nu ga ik doen wat ik zelf denk dat het juiste is.

Wat zijn jou dromen en doelen voor de maand juni?

Nu het einde van mijn tweede zwangerschap nadert, dringt het pas écht tot me door dat we heel binnenkort niet meer met z’n drietjes, maar een gezin van vier zullen zijn. Natuurlijk probeer ik me regelmatig voor te stellen hoe het zal zijn om mijn twee jongetjes samen op te zien groeien. Maar ik besef me opeens dat mijn lieve kleine Nino straks in één klap zal veranderen van ‘ons kleine mannetje’ in ‘onze oudste zoon’. Laat ik mijn hormonen de schuld maar geven, maar die gedachte kan me soms intens verdrietig maken.

Ik kijk er ongelofelijk naar uit om de baby die nu nog in mijn buik zit te ontmoeten, maar tegelijkertijd heb ik het er moeilijk mee dat ons gezinnetje van drie, zoals het nu bestaat straks verleden tijd zal zijn.

Doordat ik hier de laatste dagen veel over nadenk probeer ik extra van mijn tijd die ik nu nog alleen met Nino heb te genieten. Het was de afgelopen 2,5 jaar zó vanzelfsprekend dat we veel tijd met z’n tweetjes doorbrachten. Straks zal mijn tijd, aandacht en energie verdeeld moeten worden. Daarom verlang ik nu extra naar lekker knuffelen en spelen met mijn kleine mannetje. Nog even alle tijd en aandacht alleen voor hem.

Alle mooie momenten die ik samen met Nino had komen de laatste dagen weer boven. De eerste keer dat ik zijn kleine glibberige lijfje vasthield toen hij van mij een moeder maakte. Alle nachten die ik stilletje op zijn kamertje zat om hem te voeden, terwijl de rest van de wereld sliep. Alle keren dat ik liedjes voor hem zong, net zo lang tot hij in slaap viel. Zijn eerste hapjes, eerste stapjes en eerste woordjes. Hij was de enige op de hele wereld die mij mama kon noemen. De eindeloze uren die we samen op de grond zaten en samen treinbanen bouwden. Hoe ik rondje na rondje door de kamer achter hem aan liep om hem te helpen met zijn iets te grote fiets. Samen de hond uitlaten en steentjes zoeken. En hoe lief hij was (is!) als hij knuffelend met zijn beer in slaap valt.

Ik koester deze momenten nu meer dan ooit omdat ik weet dat de laatste dagen alleen met Nino voorbij zullen vliegen. Ik weet dat deze momentjes tussen hem en mij niet helemaal verloren zullen gaan. Hij en ik zullen nog oneindig veel nieuwe herinneringen gaan maken samen. Maar tegelijkertijd realiseer ik me dat het niet meer zo vanzelfsprekend zal zijn. Dat ik straks bewust tijd voor hem alleen vrij moet maken. Want we zullen onze dagen gaan delen met een nieuwe baby. Dat zal het nieuwe ‘vanzelfsprekend’ worden. Hij zal ook onderdeel zijn van onze dag, van onze tijd samen. We sluiten een mooie periode af en staan aan de rand van een nieuw begin. Een leven met twee kindjes. En Nino moet de rol van grote broer op zich gaan nemen.

Ik kijk heel erg uit naar de tijd die komen gaat, al zal het in het begin voor zowel mij als Nino misschien niet altijd makkelijk zijn. 

Ik kijk naar Nino en probeer me voor te stellen hoe groot hij straks zal zijn vergeleken met een pasgeboren baby. Maar tegelijkertijd is hij ook nog maar zo klein! En nog zo afhankelijk van z’n moeder. Ik hoop dat hij het gevoel zal (blijven) hebben dat hij altijd op me kan rekenen en ondanks de komst van zijn broertje niet op de tweede plek gezet zal worden.

Het is ongelofelijk hoeveel liefde ik voel voor Nino en ik kan nu al hetzelfde zeggen over zijn kleine broertje. En ondanks dat er momenten zullen zijn die ik ga missen is er niets waar ik meer naar uitkijk dan ons gezinnetje straks uit te breiden met een tweede kindje.

Mijn tijd met Nino als mijn enige jongetje loopt op z’n eind. Het was nog mooier dan ik van tevoren gehoopt had en ik ben zó dankbaar voor alle mooie momenten die we samen beleefden. We nemen afscheid van een prachtige tijd, maar gaan een periode met nóg meer liefde en mooie momenten samen te gemoed.

Hoeveel kinderen heb jij? Hoe heb jij de overgang van een naar twee (of meer) kindjes ervaren? Ik ben heel benieuwd!

x Eveline