Soms voelt het nog steeds onwerkelijk dat ík nu de volwassene ben.

Dex en Luna. Of ‘wafwaf’ zoals hij haar noemt. Als ik heel even niet oplet liggen deze twee bij elkaar.

Ik kan me nog zo goed herinneren dat het als kind mijn állergrootste wens was, een eigen hondje. Uiteindelijk kreeg ik er eentje, maar ik heb er jaren om moeten zeuren voor het zover was.

Daarom vind ik het nu extra leuk dat Nino en Dex van jongs af aan opgroeien met een hond. Soms voelt het nog steeds onwerkelijk dat ík nu de volwassene ben en mag beslissen over zulle dingen als het wel of niet nemen van een huisdier.